Groeët Heldje
Laezers van ‘Midde-Limburg’
Dit gedeecht is besjtumd vur alle minse die
Woeëne teusse Jn Vlaondere em Gaelberg,
’t Naers-kanaal en de Brëtse Sjtruuk, in ein
Woord: vur hieël Heldje en ich bee det ‘t
Allerèrst, d’n deechter van ‘Tegenzang’ aan.
S.F.
Groeët Heldje
Zeker, zeker beesten oeëme,
Mer netuurlik leve tant,
Jóng of maedje, hieër of dame
Van det versje in oos krant;
Zeker huurt gae auch bèj Heldje
Gae ziet auch van oos gemintj,
Alles teusse de gemintjspäöl
Elken elder, idder kindj.
En gae deechter, maak gèn zórg uch
Det wae uch nag neet mieër zeen,
E gedeecht woe det in oetkwaam
Woord geweigerd dór Kassteen.
’t Klónk mesjoen get chauvinistisch
-Hè wat is det ’n diek woord-
Mer wie det ich aevel huurde
Heet mie deechsel auch bekoord.
Ich bin werkelik neet bèjzeechtig
Ich zeen overal veul sjoeën,
Of me op Kattesjtert of Vlegert
Of op Sjraomes heet de woeën
In de Loeë of op de Voosberg
Auch op Ninnes of de Hei,
In de Groze of de Kwakvoors
Overal klinkt blèj: ‘Joechei!’
En auch Kaumeshook en Sele
Griezen Öpper en Sjtaakberg,
Hoebesjlaag en Sjtoks en Kieviet,
Hongsheuvel en Peddenberg,
Knaespert, Wietel, Hazenakker,
Al die plekskes zien hieël sjoeën,
Ze zien waerd um te bezinge
Allemaol op blèjen toeën.
Mer as ich goof heb begrepe
Vingt d’in mie gedeecht neet good
Det in Heldje heb gesjreve
Bove ’n pluum op Dörper hood,
Aevel gae sjrieft auch Groeët Heldje,
Is dao dan neet mèt weerlaogd
Det de sjoeëne nama van Heldje
Allein as gemintjsnaam wörd gezaogd?
Nae ich mein auch ’t plekske
Wat gae now dan numt de rómp
Wel gaet raegt haet op naam Heldje,
Neet umdet dao sjteit ’n pómp
Me rum det dao auch de raeste
Van de èrste kerk nag staon,
Dao ’n hoes vur God te bouwe
Hebbe ze toe good gedaon.
Gae zekt zelf det ’t de rómp is
Woe mie versje over geit,
Mer dan mot dao auch ’t hert zien
Des ’t eenvoudigst was besjteit,
En det klopt, jao det is zeker,
Want dao sjteit Lambertus troeën,
In de gevel van ’t Raodhoes
Nurges angers is zien woeën.
Um ’t hert te gaon versjoeve
Minse det is niks gedaon
Laot d’n hertsjlaag ós neet sjteure
Laot de heng in ein ós sjlaon
Laot ós same blieve wèrke
Rónk um de Gemintjspetroeën
Dan, dan zulle we belaeve
Ein GROEËT HELDJE as ós loeën.
In ’t Blèdje van 12 juni 1948