Koorsmes
Engelenzang zut ge neet huëre
Auch gèn klókke middernaocht;
Mer mesjien wel e klumbumpke,
Sónger koorstoeën, ermelèl zaocht.
Auch al leechtig minder kerse
Zulle flakk’ren óp ’t altaor.
As wie ’t vreuger tóch zó sjoeën waas
Op ’t Koorsfieëst mènnig jaor.
Iel zal auch ’t koorsleed klinke
Op harmonium gesjpuld.
En me dènkt aan òrgelklanke
Woe oos kèrk mèt woord gevuld.
En die mis, is nów verangerd,
Det is jammer, zeker waor,
Me rein dink, det bleef ’t zelfde
Toe en nów en idder jaor.
;t Kiendje Jezus in ’t kribke
Sjtèkt Zien Ermkes nuënd oet;
Krek óf ’t idderein wilt rope
Idderein van klein tot groeët.
Weechter zulle kome baeë,
’t Klènst bej moder aan de hangd,
En as die heur centje gaeve
Laocht ’t Kiendje: wel bedankt.
Mer auch groeëte zulle kome
Mèt heur óffer bej de sjtal;
En die baeë det bej ’t drage
’t Jezuskiendje helpe zal.
Sief Frencken