Oet den Vremde
Wiet van Helje in den Vremde
Woe ich allewieles woeën,
Dink ich dôk aan dich mien dörpke
Want ich vóng dich toch zoeë sjoeën.
Um now op de huugt’te blieve
Van wat in Heldje al gebeurd,
Krieg ich iddere waek gelökkig
Midden-Limburg tow gesjteurd.
As det kumt gaon ich aan ’t laezen,
Begin van veur, sjei van achter oet,
En staon altied stóm verwongerd
Wie oos Heldje geit vörroet.
Van alles is d’r al gekome,
Auch enne culturele groep,
En now merk ich det d’r woeëne
Minse met ennen dichtersknoep.
Wat woord Heldje sjoeën bezongen
In ’t dichtstök nummer ein,
Wat heb ich dao van genote
Jao ich vóng ’t bieëstig fijn.
Mer den dichter, tegenzanger,
Merkte dao hieël get op aan,
Laot dae now ens wieër gaon laeze
Zien oordeil geuft hae dan d’r aan.
Bèn geröst gae tegenzanger,
Kóm mer now neet miër gezeurd,
De mooder woord ’t erst bezónge
De kinjer kriege ’n later beurt.
Eine boete Heldje woeënende Heldjese
In ’t Blëdje van 12 juni 1948