Teussen aod en neej
As medein de klók twelf kieër
Sjlaon zal vur de leeste kieër,
Dan sjteit wèr ’n hieël neej jaor
Vur ós allemaol al klaor.
Wie veul daag det vur ós heet,
Minse leef, ich weit ’t neet.
Mer huuëgstes dreej hongerd saestig en vief
Deurt dit werreld-tonieël-bedrief.
Of we samen ’t inj zullen hale
Sónger de Groeëten Tol te betale,
Weit ich neet, gae aeve min,
Al sjtaon w’in ’t laeve midden in.
Drink nag mer ins aan eur glaeske,
Of hebt gae het in ’t taeske?
Drink óp ’t aafscheid van ’t jaor,
Dreej zaes en saestig daag zien klaor.
Van ’t sjrikkeljaor blieft niks mieër over,
Of toch wel get, al is ’t pover:
Allein blieft de herinnering
Die ich vur mich allein bezing.
Mer kiek, de klók sjteit óp de veursjlaag,
Nag efkes mer, dan is’t óp neej daag,
Dan is ’t neeje jaor begoost.
Neem op eur glaas. Sjtoeët aan. Jao? Proost!
Ich wèns aan idderein ’t beeste,
Uch, laezers van dees website, neet ’t leeste.
Ziezo, dit vers det is nów klaor,
Ich zek tót sjlót:
‘Zalig neej-jaor!’
Sief Frencken.