Uit de verhalen van mijn grootvader, Piet, en zijn schoonzus, Tante Mien (van Ome Graad) komt grootvader naar voren als een wijze, ernstige man die een bewogen leven heeft gehad.
Hij heeft veel verdriet gekend. Het overlijden van zijn eerste vrouw Wilhelmina, nog geen veertig jaar oud, greep hem erg aan. Ook daarna werd zijn leven getekend door het vroegtijdig overlijden van zijn tweede vrouw Mari en vijf van de zes kinderen uit zijn eerste huwelijk.

Overgrootvader heeft zich onder deze moeilijke omstandigheden staande gehouden, hard werkend voor zijn jonge gezin.

Eenvoud en wijsheid waren kenmerkend voor zijn persoon. Soms was hij zelfs een beetje eigenwijs, maar… meestal was dat terecht.
Hij trad niet graag op de voorgrond en had een hekel aan onoprechtheid.

Ook was hij wars van dikdoenerij zoals uit de volgende anekdote blijkt:
Overgrootvader was in 1894 aanwezig bij de begrafenis en de aansluitende koffietafel van Hannes Hesen, alias Biesschops Hannes, de oom van zijn vrouw Wilhelmina. Jaren later vertelde overgrootvader aan zijn zoon Piet junior (mijn grootvader) dat bij de koffietafel die na de begrafenis volgde, een of andere ‘voorname piet’ uit het leger recht tegenover hem zat. De man deed erg gewichtig maar had met al zijn ‘gewichtigheid’ bar slechte tafelmanieren.

En… om dit stuk niet al te treurig te eindigen, overgrootvader heeft natuurlijk ook mooie, gelukkige dagen gekend. Zijn kleinkinderen hebben dat goed begrepen zoals blijkt uit de volgende instant versjes die opborrelden tijdens de tweede reünie van de grootfamilie op 7 oktober 2007:

…Laten we Piet huldigen,
want hij kon zich goed vermenigvuldigen.

en ook

…Zoals hij was er maar een,
zijn kinderen hielden hem op de been.
Zijn markante kop was zeer gewild,
drie keer werd zijn hongerig hart gestild.
Hij overleefde twee van zijn drie vrouwen,
Kortom een man om van te houen.