Ontkroeënde Pool
Vers geveld’ abélen bomen,
Zoeë begint e sjoeën gedicht;
Mer ‘de Pool’ now, songer linje,
Bah, det is e kaal gezicht.
En die jonge wilj kestanje
Waere binnenkort verpotj.
Um et plekske woe die koome
Wurd geluif ich ierst gelotj.
Mer as ein hiël klein bietje
Dao te zegge hei gehad,
Heije ze dóór blieve kappe
Want dao steit nag lank hout zat.
Kiek now toch ins nao die poeul dao
En daen draod mit veil volt straum
Stuk vur stuk zien toch die houter
Lilker as ene linjebaum.
Hiëre die de straum os levert
Steur de straum toch dor de gronkt,
As die poeul dao blieve pronke
Is et toch wel al te bonkt.
Ooze ‘Pool’ det waas echt Heldjes.
Idde dirp heet zoe et zien,
Det ‘de Pool’ now is verdwene
Det duit echte Durper pien.
Now de buim dan zien gevalle
Now ‘de Pool’ verloor zien kroeën
Now vreugt idderein in Heldje:
‘Maak toch gauw die plek wir sjoeën’.
‘Laot dao now e plein aanlegge,
Sjoeën as neemes hei gedacht,
Woevan idderein mot sjtuute,
Wae, mer auch oos naogeslacht’.
‘Edelachtbaren Burgemisjter
En Gae leden van de Raod,
Gae laot now det plein verdraaie
Heldje hoopt det g’et verstaot’.
‘Spaar gin werk, bestee get geuste
Knap et Mariaplein sjoën op,
Oet de gevel van et Raodhoes
Kiekt Lambertus d’r altied op’.
En as tusse greune struuk dan
Bloome bleuje bonkt en fijn,
Zulle we ‘de Pool’ vergaete
Um e sjoeën Mariaplein.
In ’t Blèdje van 18 november 1947